Nooit eerder zaten we te ontbijten onder toeziend oog van een geprepareerde beer. Ik kan mij betere plekken herinneren. Ook al zit ik met mijn rug gekeerd naar Boeloe, elke hap in mijn mond lijkt groter te worden. Het is tijd om dag te zeggen.
Op deze maandagochtend, 19 juni, zijn we vroeg opgestaan om de Transalpina te rijden. De Transalpina, ook wel the Kings Road genoemd, is gebouwd onder Koning Carol de tweede van Roemenië. De weg is 148 kilometer lang en bereikt een hoogte van 2154 meter. Vorig jaar reden we deze route ook en was het bovenop de berg regenachtig en erg koud. We kregen toen een weeralarm op de mobiel om de weg niet op te gaan. Vandaag is het droog, zonnig en is het uitzicht waanzinnig. We zijn erg vroeg in het seizoen en zien nog relatief veel sneeuw. Er zijn nog maar enkele kraampjes open.
Als we door een dorpje rijden zien we dat er volop gebouwd wordt om alles om te toveren tot skigebied. De hotels zijn nog niet allemaal klaar maar wel staan overal quads gereed om een tocht te kunnen maken. We komen maar een paar auto's tegen en verder heel veel motorrijders. Ze komen vanuit Italië, Polen, Litouwen, Duitsland, Tsjechie, Slovenië en natuurlijk Roemenië naar deze spectaculaire weg.
De stickerborden boven zijn getuigen van de vele bezoekers. Vandaag plakt Simon daar stickers bij van Datona.nl. De route kenmerkt zich vooral door de verschillen onderweg. Behalve de vele haarspeldbochten rijden we ook langs een rivier, een meer en langs rotsen door een bos. Ergens is maar één rijbaan beschikbaar omdat er rotsblokken op het andere deel zijn beland.
Een vos langs de weg staat alles even te bekijken. Door de gaten in de weg moeten bestuurders voortdurend erg allert zijn. Voor degene op de bijrijdersstoel is deze route alleen maar genieten en beleven. Wat een machtige ervaring. Aan het eind van de weg wordt bij een kraam plukbrood verkocht en de smaak is heerlijk.
De Transfăgărăşan is de andere bekende weg in Roemenië waar we twee jaar geleden op reden. De route met wilde beren op de weg. We zouden ook dit jaar daar weer heen willen, maar de weg gaat pas eind juni/begin juli open in verband met de sneeuw. Wel zien we filmpjes voorbij komen op YouTube waarop enkele motorrijders daar wel zijn en een beer een motor omgooit. De Transfăgărăşan is zeker een reden om weer terug te komen naar Roemenië. Dit land is zo bijzonder mooi.Dit is ook het land waar we komende week blijven.
We rijden door naar Cluj waar onze vrienden Bert en Margriet wonen. Terwijl Simon rijdt, ga ik een uurtje slapen. Ik ben dol op die siësta-uurtjes onderweg. Het weerzien met Bert en Margriet is thuiskomen. Aan de keukentafel drinken we koffie en er is zoveel om bij te praten. Bert is blij met het vogelzaad dat al een lange reis en avontuur heeft meegemaakt.
We maken plannen voor de komende dagen. Morgen gaan Bert en Simon samen op pad en gaan Margriet en ik de voorbereidingen treffen voor ons gezamenlijke reis naar de cabana (berghut) waar we een paar dagen zullen blijven. Wandelschoenen mee, spelletjes en de zelfgebakken muffins. Margriet is een creatieve kunstenaar en gaat mij leren haken. De kleuren hebben we al uitgezocht en het plan ligt klaar. Ik vrees met grote vreze dat dit de grootste uitdaging van deze vakantie gaat worden.
Tot laat zitten we nog gezellig bij elkaar.
Vanuit Nederland horen we dat de beide zoons weer thuis zijn van een mooie motorrit door Duitsland.
Reactie plaatsen
Reacties