Music must never be forgotten, it’s like a fountain that keeps on flowing

Drie weken later dan gepland vertrekken we richting het oosten. Soms loopt het leven anders en is het nodig of beter om plannen te wijzigen. Gelukkig was het ook mogelijk op mijn werk om alles aan te passen. Het werk is afgerond, overgedragen maar klaar is het nooit. Voor de komende vier weken is het toch gelukt ergens een punt te zetten. Nu downshiften, gas terug en in de relaxstand.

Ook deze keer wordt er goed op ons huis en kat Mufasa gepast. 

Het oorspronkelijke plan was om met onze vrienden Kees-Jan en Jolanda naar Albanië te reizen. Met z'n vieren hadden we alles voorbereid, reisverslagen gelezen en documentaires over de geschiedenis van de Balkan gevolgd. Alle afleveringen van "de tranen van Tito"  waarin Iva Bicanic afreist naar het voormalige Joegoslavië hebben we gezien. In Kroatië, Slovenië, Servië, Kosovo, Montenegro, Bosnië en Noord Macedonië gaat zij op zoek naar de overblijfselen in het land dat president Tito bij elkaar hield. Daar wilden we heen, daar wilden we zijn.

Wat een feestje was de tijd van voorbereiding onder het genot van hapjes en drankjes. De reis staat in de koelkast, de hapjes en drankjes zijn op en hebben gezorgd voor extra bagage. Onze vrienden zijn inmiddels terug van hun reis naar Frankrijk. Gisteravond op de valreep zijn we nog uiteten geweest. Wat hebben we gelachen bij de verhalen van hun belevenissen, uitdagingen en prestaties.

Aan onze reis in de zomer van 2021 bewaren we hele mooie herinneringen aan Bert en Margriet in Roemenië. Van die reis hebben we destijds ook een blog geschreven om alles te bewaren en om nooit weer te vergeten.  Vandaag reizen Simon en ik naar Tsjechië. We hopen dinsdag in Cluj bij Bert en Margriet aan te komen. We zien er echt naar uit hen weer te zien. Opnieuw zijn we van plan een paar dagen met hen door Roemenië te reizen. Roemenië is een prachtig land dat ons elke keer weer iets nieuws laat zien.

Wat we de weken daarna gaan doen is ook voor ons nog een verrassing. Reizen door Europa biedt genoeg mogelijkheden. Ondanks de vele mogelijkheden voelt het door de oorlog in Oekraïne toch anders nu we richting het oosten rijden. De afgelopen maanden zagen we beelden voorbij komen van vluchtelingen die op zoek waren naar veiligheid. Wat een trieste, troosteloze ellende. De stad Cluj ligt ongeveer 200 km van de Oekainse grens. Iemand liet mij het liedje "Mad world" van Michael Andrews horen. Precies dát...what a mad world.

Onze eerste tussenstop is vandaag in Drachten. Twee dagen geleden is Simon zijn vader opgenomen in het ziekenhuis. Gelukkig lijkt alles mee te vallen en doet de antibiotica prima werk tegen de ontstekingen. Juist omdat het herstel is begonnen kunnen we deze reis toch beginnen. In het ziekenhuis treffen we heit die bezig is zijn tas te pakken omdat hij weer naar huis mag. Hij wil ons uitzwaaien en loopt meteen mét tas met ons naar buiten. Bijna 86 jaar en wat een levensgenieter!

Ook nu reizen we in onze Megane Cabrio. Niks werkt beter om te onthaasten dan met je hoofd in de wind. Alleen een tas met kleding, schoenen (met opvallend veel schoenen maatje 38), boeken, hapjes en flesjes water. En ergens verstopt tussen de tassen staat meneer Dolce Gusto. De kleine Italiaan is gewend met ons mee te reizen. Meneer Gusto voorziet ons bij het ontwaken op welke plek dan ook, van de lekkerste koffie. Alleen in de vroege ochtend pruttelt hij even en verder hoor je hem de hele reis niet. Prima gezelschap dus.

De zondagse-hapjes-lunch is erg lekker. We zitten in het zonnetje op een Rastplatz. Crackers met roomkaas en cranberry, pesto, knoflook-kaas en rijstwafels met oude kaas. Het is weer eens wat anders dan een zak met broodjes ham/kaas waarvan ik vaak overdreven veel smeerde en die ik dagen later nog tegenkwam omdat weggooien ook zonde was. Meestal vonden we alsnog ergens dankbare geiten, schapen of vogels. We glijden over de Duitse Autobahn met muziek aan via Spotify. Prachtige wolkenmassa's om ons heen die eindeloos breed, hoog en diep zijn. Er is nog te veel te zien en te ontdekken. In het boek " Was ik maar nooit op vakantie gegaan" staan korte verschrikkelijke en tevens grappige reisverhalen. Zo nu en dan lees ik even voor. Een live-luisterboek-on-the-road.

Onze eerste overnachting is geboekt in Mariënbad, Tsjechie. Een leuk pension met een gezellig restaurant erbij. Na het eten rijden we naar het centrum waar de beroemde zingende fontein is. Om 20 uur klinkt muziek van Beethoven en danst de fontein op de maat van de muziek. Als we om 21 uur weer bij de fontein staan is het al een beetje donker buiten. Rondom de fontein is iedereen stil. Op de muziek van Ennio Morricone begint de fontein weer te dansen. De fel rood/oranje kleuren schieten omhoog. Erg leuk om hier een keertje in Mariënbad te zijn.

Na een lange en nog steeds warme dag gaan we terug naar pension Bavaria.

Zo...nu eerst maar even slapen.