We travel not to escape life, but for life not to escape us.

Terwijl Nederland zich klaarmaakt voor een tropisch weekend, laden wij de cabrio in. De catering voor onderweg is geregeld en alle papieren zitten in de map. Het vignet voor Oostenrijk is gekocht. Voor de katten en ons huis hebben we oppas waar we erg blij mee zijn. Degene die een blog verwacht van een stoere motorreis op de Goldwing, wacht een hevige teleurstelling. Dat was het oorspronkelijke plan, maar we hebben toch (redelijk unaniem) besloten in de cabrio te gaan. Mijn motorgenen blijken onderontwikkeld waardoor een weekendrit succesvoller is dan weken achterop. Eerlijk gezegd weet ik niet zo goed wat ik al die tijd achterop kan doen behalve zitten. Wat doe je als je onderweg niet kunt lezen, schrijven, puzzelen en slapen? Bovendien kan ik het Simon niet aandoen om uren te zingen met een headset op. Het wordt dus een blog van een autoreis.

Met de opgaande zon is het een prachtige start van de dag. Het is zaterdag 10 juni. Inmiddels volledig geïnstalleerd en alle vakjes en bakjes aan mijn kant gevuld met crèmes, smints, boekjes en potloden zweven we over de Duitse autobahn. Terwijl je mijn vakjes kunt vergelijken met een grabbelton, zijn aan Simon zijn kant de vakjes half gevuld met alleen maar nuttige zaken. Zelfs met de ogen dicht weet hij alles te vinden. Vandaag ligt onze bestemming in Oostenrijk waar we op bezoek gaan bij onze vrienden Zarko en Sandra. De natuur is in volle bloei. Elk jaar opnieuw verbaas ik mij over de vele verschillende tinten groen van bomen en struiken. De natuur gaat zijn eigen gang en maakt zijn unieke lapjesdeken. Knal rood/oranje klaprozen kleuren de bermen, gewassen worden bewaterd en aan weerskanten verschijnen uitgestrekte wijngaarden. Nog voor 12 uur zijn we voor vandaag over de helft van de reis die vanmorgen begon met 1220 kilometers. De pauzes zijn vooral functioneel. Dat wil zeggen dat de chauffeur alleen stopt voor lossen en laden.

Ik vermaak me met puzzelen en geniet van de playlist. Uiteraard heb ik de luxe om schoonheidsslaapjes te doen en elk jaar opnieuw hoop ik dat het verschil zichtbaar zal zijn. Tot nu toe nog geen resultaat. In het zuiden van Duitsland is het wisselend bewolkt en vallen plaatselijk een paar buitjes. We passeren een Goldwing. Stiekem ben ik zo blij dat ik als gnädige Frau in de auto zit. De buien nemen toe. Voordeel is dat de dode vliegen van de voorruit worden gespoeld.

Het voelt alsof we elkaar vorige week nog hebben gezien. Zo thuis is het weerzien met onze vrienden. We raken niet uitgepraat over ons leven als buren in Kollumersweach en de geschiedenis van voormalig Joegoslavië waar onze vrienden voor de oorlog woonden. Hoe anders was de tijd toen Tito nog leefde... Ondertussen eten we en genieten van de bramenwijn. We hebben morgen nog een hele dag om samen op te trekken. Morgen gaan we ook beslissen welke mooie plekken we willen bezoeken in Slovenië.

Zondag 11 juni. De bergen ontwaken in een sluier van wolken. De kerkklok van de basiliek maakt een eind aan de stilte. Na het uitgebreide luxe ontbijt rijden we naar Wolfsberg waar de straten van de stad gevuld zijn met kramen, kermis en muziek. De sfeer is feestelijk in het stadje met mooie gebouwen, bruggen en een rivier met helder water. In Wolfsberg zien we al veel invloed vanuit de Balkan. Ook op de markt hoor je de diversiteit aan talen uit Oostenrijk en van de zuiderburen. Met uitzicht op de bergen in de ondergaande zon en in gezelschap van bijzondere vrienden, genieten we van een heerlijke bbq en van momenten die we voor altijd willen vasthouden.

Maandag 12 juni. Onze gastvrouw is al vroeg naar haar werk in de bakkerij gegaan. Wij ontbijten (opnieuw uitgebreid) met onze gastheer en pakken en laden onze spullen voor de volgende route. Net voor vertrek reserveren we een overnachting in de hoop dat het qua tijd, afstand en bezienswaardigheden onderweg goed uitkomt. Een half uur na vertrek passeren we de onbemande grens naar Slovenië. Het is erg druk op de tweebaans weg waar ook alle vrachtwagens gebruik van moeten maken. Na een paar flinke buien breekt de zon door. De Dire Straits zorgen voor de muzikale omlijsting. Dit verveelt nooit. Uren kunnen we zo stilzwijgend wegdromen in elk onze eigen wereld. Het ene moment rijden we tussen imposante bergen en vervolgens langs velden waar hop wordt verbouwd. Slovenië verbouwt, handelt in dit goud dat  gebruikt wordt bij het brouwen van bier. De markt heeft zich de afgelopen jaren flink ontwikkeld en daarin is Slovenië niet achtergebleven.

We naderen Ljubljana, de hoofdstad van Slovenië. Een steen knalt tegen de voorruit, maar gelukkig geen ster te vinden. Vanaf de ring om de stad zien we flarden van de stad die ongeveer 284.255 inwoners kent. De draak is het symbool van de stad dat staat voor macht. We hadden vanmorgen besloten door Slovenië en niet door Oostenrijk naar het meer van Bohinj te rijden. Achteraf was de route via Klagenfurt en Villach over de Loiblpass sneller geweest. Maar goed, we hebben vakantie en deze route is erg mooi. De temperatuur is gestegen en eindelijk kan het dak eraf. Om bij het meer van Bohinj te komen, moeten we eerst langs het meer van Bled. Meerdere keren zijn we bij dit meer geweest en toch lijkt het of de kleur van het water ook deze keer weer blauwer is.

Het lijkt een beetje onwerkelijk. We besluiten meteen door te rijden naar het meer van Bohinj. De weerspiegeling in het water is prachtig net als de hele omgeving. Bled is bij velen bekend, maar dit meer is niet minder mooi. Minder toeristisch is het hier in ieder geval wel.

We vinden onze reservering voor komende nacht ergens in de heuvels van Slovenië. Een mooie plek met een restaurant erbij. Het is derde dag van de reis en heel langzaam laten we de haast en de drukte van de afgelopen maanden achter ons. We maken een wandeling door de buurt waar het erg stil en rustig is. Slovenië is een heerlijk land om te zijn en doorheen te reizen.