Make everyday a little less ordinary.

Het was gisteravond nog lang gezellig en warm op het terras in Sinaia. Onze eerste bestemming vandaag, 16 juli, is kasteel Dracula in Bran. Maar eerst starten we de dag met het ontbijt in het hotel. Het meest uitgebreide ontbijt tijdens deze reis tot nu toe. Van bonensoep tot croissants en van vruchtenbar tot kaasstengels. Met mondkapjes op en plastic handschoenen aan kun je je ontbijt samenstellen. Keuze genoeg of misschien zelfs te veel 😋

We rijden door het dorp waar we rond 2005 voor het eerst stopten. Een oude vrouw liep toen voorovergebogen met een bos takken op haar rug over straat. Toen ik haar iets te eten gaf kuste ze mijn hand. Op de terugweg stopten we weer bij haar huis om een doos vol levensmiddelen te brengen. Dat hebben we elke keer gedaan in de jaren die volgden. Na de vijfde keer wenkte ze mij mee de tuin in en plukte vijf tulpen die ze mij gaf. Toen we de keer daarna weer met een doos bij haar huis kwamen was alles dicht en de tuin overwoekerd. De Roemeense oude dame was overleden. We spraken niet dezelfde taal en tot op de dag van vandaag weten we zelfs niet de naam van deze vrouw.

Er zijn veel verhalen van de tijd na de revolutie. Vrachtwagens vol hulpgoederen reden naar Roemenië. Dorpen in Nederland adopteerden dorpen in Roemenië. Er werden acties gehouden om de medemens te helpen. Roemenië heeft de afgelopen jaren veel verandering doorgemaakt. Tijdens onze zoektocht op Booking.com herkennen we een dorpje waar we net na de revolutie zijn geweest. Nu staat daar een pension met goede recensies. De huizen zijn opgeknapt en hebben een kleurige verfbeurt gekregen waardoor het straatbeeld er hier en daar heel vrolijk uitziet. Ik heb al bedacht welke kleur ik thuis ga gebruiken voor mijn werkkamer 🤗

De weg naar Bran nemen we via de bergen. In Bran zijn veel mensen op weg naar de markt die je treft bij de lange oprit naar het kasteel. Aan het eind staat een lange rij wachtende mensen en het is bloedheet. Afstand houden is niet mogelijk in een kasteel met zoveel bezoekers. We besluiten niet naar binnen te gaan maar op de markt ijs te kopen om af te koelen. Net buiten Bran ligt het dorpje Şimon en de auto stopt zodat dit moment vastgelegd kan worden. Het is al middag en we hebben nog geen overnachting geboekt. We besluiten door te rijden en bij een hotel waar we eerder zijn geweest te vragen of er nog een kamer vrij is. En zo vinden Jozef en Maria tóch nog een plekje in de herberg. De herbergier heeft vertrouwen in ons en wijst ons de koelkast zodat we zelf ons drinken kunnen pakken. Het is een plekje dicht bij de Transfăgărăşan die we allebei graag nog een keer willen rijden dus dat gaan we morgen doen.

Zaterdag 17 juli...
Simon treft een motorrijder uit Tsjechië en in het Duits volgt een gesprek over de combinatie Transfăgărăşan en motor. Twee enthousiaste mannen en verderop het geronk van motoren van nog meer bikers.
Er komt een alert binnen dat er beren zijn gesignaleerd. Het is werkelijk niet te beschrijven hoe mooi deze route is. Er komt net een grote beer uit de struik met zijn jongen. Hij ziet er zo aaibaar uit maar dat proberen we maar niet.
Boven op de berg staan kraampjes waar je eten en souvenirs kunt kopen. Omdat er een kleine file is, stap ik uit om een warm Roemeens "plukbood" met nootjes te kopen. Zo lekker!
Onderweg stoppen we nog om te genieten van het uitzicht en maken foto's en filmpjes.
Aan de voet van de Transfăgărăşan staat het hotel waar we dit weekend bivakkeren.
Een heerlijke plek waar mensen vanuit verschillende landen elkaar treffen.

Tot blogs!