It’s not about the destination, it’s about the journey.

Het is maandagochtend 5 juli en wij vervolgen de route langs uitgestrekte graanvelden en klaprozen in de bermen. De kronkelpaden leiden ons door mooie Tsjechische dorpjes. Een storm heeft zijn sporen nagelaten. We zien omgewaaide bomen die soms nog gevaarlijk op de weg liggen en daken waarvan meerdere pannen missen. Hier en daar is nog veel werk te verzetten. De temperatuur klimt omhoog en dus gaat het dak eraf. Nu komen geuren en geluiden heel dichtbij. Prachtige vogelgeluiden en lekkere etensgeuren komen voorbij. We hadden de cabrio 100 jaar eerder moeten kopen, wat is dit leuk!

In Tabor, Zuid Bohemen, gaan we naar ons kleurrijk hotel. Het hotel is met veel creativiteit en durf ingericht. Het heeft een hoog Pippi Langkous-gehalte maar dan een klassieke variant. Ik kan me voorstellen dat Pippi dit op 80 jarige leeftijd zou verzinnen. Tabor blijkt te zijn genoemd naar de Taborberg in Israël. Tegenwoordig wordt aan Tabor vaak de betekenis "kamp" gegeven. Op een prachtig plekje op het terras drinken we een Belgisch biertje en eten we een hapje.

Het is vandaag dinsdag 6 juli...

Na het ontbijt nemen we de snelweg richting Slowakije. Inmiddels voorzien van vignet nemen we ook weer een aantal kilometers op de snelweg. Hier is het gezelschap internationaal. We passeren vrachtwagens uit onder andere Estland, Roemenië en Polen. De natuur is uren achtereen een oneindig schilderij waarbij de contrasten betoverend zijn.

Rijden in de cabrio is een feest! Dit is precies wat ik voor ogen had. Rijden zonder dak en het gevoel hebben dat je de wolken kunt aanraken. Dat we door de droogte zo nu en dan door enorme stofwolken rijden is maar bijzaak. Op een landweggetje stoppen we even, de motor gaat uit en dan zitten we in de auto te luisteren naar een vogelconcert.

Bij Slowakije denk ik nog vaak aan een jonge moeder met 2 kinderen die ik enkele jaren geleden ontmoette. Ze was geboren in Slowakije en opgegroeid in een weeshuis. Op haar 18de stond ze helemaal alleen op de wereld. Via een datingsite trouwde ze met een man in Nederland. Gelukkig was ze niet. Ze werd ziek, erg ziek en kreeg chemokuren. Haar mooie zwarte haren vielen uit en ze vroeg mij of ik haar kaal wilde scheren. De ziekte greep als een malle om zich heen en deze mooie lieve vrouw en jonge moeder overleed. Voor de kinderen werd een nieuwe plek gevonden. Onbeschrijfelijk  verdrietig en eenzaam was haar leven geweest. Ze vertelde mij dat het liedje " my lighthouse" hoop gaf aan haar. Ik herinner mij dat ze samen met de kinderen bij mij in de auto zat en dat we met elkaar heel luid liedjes gingen zingen met de ramen open. Herinneringen aan een bijzonder iemand passeren de revue als we over de snelweg vanaf Bruno richting Slowakije rijden.

Pas bij de derde grensovergang kunnen we in Slowakije komen. De eerste twee waren met grote betonblokken afgezet. Het blijft onduidelijk waarom. Bij een wegrestaurant eten we een hapje. De menukaart is alleen in het Tsjechisch maar een vriendelijke dame komt voor de vertaling. De temperatuurmeter geeft aan dat het 32 graden is. Man man, het lijkt wel vakantie!

De plaatjes bij de boeking gaven ons de indruk dat het hotel net iets buiten het centrum was. Het blijkt precies boven een winkelcentrum te zijn. Eenmaal binnen blijkt het erg luxe te zijn en hoor je niks van de drukte beneden. We krijgen een grote kamer, grenzend aan een patio. Eerlijk is eerlijk, de fotograaf die de plaatjes voor de boeking heeft verzorgd is een kunstenaar. 

We gaan het centrum nog in op zoek naar een gezellig terrasje...

Tot blogs!

Simon & Jeanet